Behind every successful woman is a tribe of other successful women who have her back.
O Azzedine Alaïa και τα Supermodels του μέσα από την ματιά της Ellen von Unwerth
Σε αυτό το σπάνιο βίντεο, η Ellen von Unwerth καταγράφει έναν κλειστό κύκλο από Α-list supermodels όπως η Christy Turlington, Linda Evangelista, Naomi Campbell και Helena Christensen στα παρασκήνια της επίδειξης του Azzedine Alaïa Fall / Winter 1990.
Ρίξτε μια ματιά σε μια “οικογένεια” μοντέλων, που βρίσκονταν υπό την ηγεσία της επιχείρησης αλλά και της πατρικής φιγούρας του Azzedine Alaïa- και ξαναζήστε την μοναδική ατμόσφαιρα που δημιουργήθηκε από τον κύριο Couturier, ο οποίος “έφυγε” από την ζωή πριν λίγες ημέρες, στις 18 Νοεμβρίου 2017.
Βάσια Δουκουμοπούλου
@vasilikii_d
Christian Lacroix, o κληρονόμος του Yves Saint Laurent
Τον Αύγουστο του 1961, ο Yves Saint Laurent δήλωσε ότι «δεν μπορεί να εκσυγχρονιστεί η υψηλή ραπτική». Ήταν μια τολμηρή δήλωση και ένα «σημάδι» της εποχής, διότι στην αυγή της δεκαετίας του ‘60 φάνηκε εμφανώς πια ότι η μαζική παραγωγή, η «έτοιμη» μόδα ήταν η πορεία προς τα εμπρός, σε μια καινούρια, νεανικά πνευματική και δημοκρατική εποχή. Η υψηλή ραπτική έγινε αναχρονιστική, μέρος των πλουσίων και «μεσήλικη» – Ήταν ξεκάθαρο πλέον, ότι δεν θα ταρακουνούσε τον κόσμο της μόδας ξανά.
Christian Lacroix: Μια καριέρα στις εικόνες
Στα τέλη της δεκαετίας του ‘80, ο Christian Lacroix ανέτρεψε την προφητεία του Saint Laurent με τρόπο που έστειλε τη διεθνή μόδα «coterie» σε μια έκσταση υπερβολής. Από τη στιγμή που ο Lacroix ανέλαβε την σχεδίαση της συλλογής υψηλής ραπτικής για τον οίκο Patou το 1981, οι επιδεικτικές, επιμελημένες, με ζωηρά χρώματα και εξαιρετικά ακριβές δημιουργίες του, άρχισαν να προετοιμάζουν το έδαφος για το νέο κύμα στον χώρο της μόδας.
Ο Lacroix επανέλαβε την επιτραπέζια γραμμή και τις φούστες με μορφή φούσκας του Saint Laurent (που είχαν πρωτοπορήσει στη δεκαετία του ’50), αλλά αυτό δεν ήταν απλώς το παρελθόν, προσαρμοσμένο εκ νέου. Οι γυναίκες του Lacroix έμοιαζαν με baby dolls, σε frou-frou μαντήλια, δημιουργώντας μια σιλουέτα σε σχήμα αγκαθωτού κώνου, που έκανε αδύνατη την έννοια του να καθίσεις. Με τη χρήση των πιο εξωφρενικών υλικών – συσσωρεύτηκε η επίδραση στο αποτέλεσμα, με ή χωρίς προσοχή. Κομμάτια από βιζόν, βαμμένα πράσινα και μπορντό, από πομπώδες, καπιτονέ, συνονθύλευμα, φούντες και εκρηκτικά εκτυφλωτικά prints, προσέγγιζαν όλο και περισσότερους θαυμαστές στον οίκο Patou, πολλοί από τους οποίους πήραν τον χρόνο τους, μέχρι να αποφασίσουν αν ήταν απλώς ένας χυδαίος κλόουν ή μια πραγματικά γενναία ιδιοφυία.
Κατά την αποκάλυψη της πρώτης του συλλογής ρούχων, οι fashion editors, στέκονταν όρθιοι στις καρέκλες, κλαίγοντας και ρίχνοντας λουλούδια στο νεοσύστατο τότε βασιλιά (το ίδιο έκαναν και την προηγούμενη εβδομάδα). Αν οι παριζιάνοι αριστοκράτες, στα σκοτεινά χρόνια τους ονειρευόντουσαν ποτέ για τον ερχομό ενός «σωτήρα», αυτές οι σκηνές θα είχαν σίγουρα ξεπεράσει τις πιο «άγριες» φαντασιώσεις τους. Ο Lacroix, φαίνεται να είναι η μεγαλύτερη είδηση στη μόδα του Παρισιού από την εμφάνιση του ίδιου του Yves Saint Laurent, πριν από περίπου 30 χρόνια.
Ο Lacroix είναι πλέον ένας γαλλικός εθνικός ήρωας. Μέχρι χθες, κάθε λιανοπωλητής υψηλής μόδας στο Λονδίνο ισχυριζόταν ότι συζήτησε με τον οίκο Lacroix για αποκλειστικά δικαιώματα πώλησης της ready-to-wear συλλογής του, η οποία θα είναι διαθέσιμη τον Μάρτιο.
Ο άνθρωπος που βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της προσοχής είναι, από πολλές απόψεις, μια έκπληξη. Στα 37 του, ο Christian Lacroix δεν είναι φυσικά ένας διακεκριμένος αριθμός, αλλά είναι σίγουρα διακριτικός, μέσα στα Ralph Lauren κοστούμια του, τα φωτεινά πουκάμισα και τα δαντελωτά μαντήλια τσέπης. Όλοι όσοι τον συναντούν συμφωνούν: είναι εξαιρετικά ευγενικός και προσεκτικός, πρόθυμος να ακούει και καλά ενημερωμένος. Μετά από συνεντεύξεις, έχει τη συνήθεια να στέλνει γοητευτικές, χειρόγραφες σημειώσεις ευχαριστιών, από ανακυκλωμένο χαρτί. Όλοι τον αγαπούν: η σύζυγός και μούσα του, ο Françoise Rosenthiel, ο φίλος του, Jean-Jacques Picart, οι εξειδικευμένοι εργαζόμενοι που τον ακολούθησαν από τον οίκο Patou. Ακόμα και τα μοντέλα λέγεται ότι τον λατρεύουν, δανείζοντας του επαγγελματικά χαμόγελα τους, μια επιπρόσθετη λαμπρότητα, καθώς διανύουν την πασαρέλα του
Βάσια Δουκουμοπούλου
@vasilikii_d
Μια νέα έκθεση του οίκου Louis Vuitton μας αποδεικνύει πώς πακετάραμε πριν από τις Carry-Ons
Αυτή η ιδέα καθίσταται σαφής αφού περάσουν περίπου δέκα λεπτά στο εκθετήριο Louis Vuitton “Volez, Vougez, Voyagez”, το οποίο άνοιξε (δωρεάν) στο κοινό στα τέλη Οκτώβρη στη Νέα Υόρκη. Στην οθόνη εμφανίζεται όλο το χρονικό των ιστορικών αποσκευών του επώνυμου οίκου μόδας. Ξεκινά με τεράστιες βαλίτσες, ειδικά προσαρμοσμένες για τα πάντα- από τα γάντια του δείπνου έως τα καπέλα, ενώ αναδρομή τελειώνει με μια θήκη skateboard της σειράς Louis Vuitton x Supreme. Υπενθυμίζεται στους επισκέπτες ότι πριν από το Kindles, οι άνθρωποι ταξίδευαν με μια ολόκληρη βιβλιοθήκη βιβλίων μαζί τους. Πολύ πριν από τον Roy Rogers, έπρεπε κανείς να κάνει το πικνίκ του, γεμάτο με μαχαιροπίρουνα. Ενώ πριν από το Everlane (και τον Α ‘Παγκόσμιο Πόλεμο), το γυναικείο φόρεμα περιελάμβανε πολλά εξωγενή εξαρτήματα, συμπεριλαμβανομένου του αξεσουάρ για το κεφάλι.
Από την ίδρυσή του οίκου το 1854, ο Louis Vuitton έχει προσαρμοστεί παράλληλα με τους μεταβαλλόμενους τρόπους ταξιδιού – αλλά και μόδας. Η έλευση των μικρών ντουλαπιών αεροπλάνου, για παράδειγμα, καθιστούσε δύσκολη το πακετάρισμα ενός καπέλου. Έτσι, στο σύνολό του, η έκθεση “Volez, Vougez, Voyagez” μιλάει για την ιστορία, όχι μόνο του ίδιου του οίκου, αλλά και για την «τέχνη του ταξιδιού», όπως ο Louis Vuitton θέλει να το θέσει.
«Μου αρέσει να υπενθυμίζω στους ανθρώπους ότι η ιστορία του Louis Vuitton ήταν η πρώτη που έμαθε στον κόσμο να πακετάρει, πριν εφεύρει τις βαλίτσες», δήλωσε ο επιμελητής της πολυσυζητημένης έκθεσης, ο ιστορικός Olivier Saillard, για την επιθυμία του ιδρυτή που αφορούσε την χρησιμότητα πάνω από την ίδια την μόδα. (Ο κύριος Vuitton ταξίδεψε στο Παρίσι με τα πόδια σε ηλικία 14 ετών για να ασχοληθεί με την κατασκευαστή αποσκευών). Αντιθέτως με το τώρα, όπου το ταξίδι κυριαρχεί ως χρησιμότητα, ο τρόπος που φτάσαμε στον 19ο αιώνα, ήταν μια αντανάκλαση του πώς ένας έζησε. «Υπήρξε μια πραγματική τέχνη ζωής για ταξίδια, σε σύγκριση με σήμερα», πρόσθεσε ο Saillard.
Η έκθεση «Volez, Voguez, Voyagez – Louis Vuitton» θα παραμείνει ανοιχτή έως τις 7 Ιανουαρίου του 2018, στο 86 Trinity Place, στην Νέα Υόρκη.
Βάσια Δουκουμοπούλου
@vasilikii_d
Ο Calvin Klein αναπολεί τις πιο αισθησιακές διαφημίσεις του
Διαφήμισε το denim απροκάλυπτα και φημισμένα: «Θέλετε να μάθετε τι μπαίνει ανάμεσα σε εμένα και τα Calvins μου;» Η νεαρή τότε Brooke Shields μουρμούρισε στην επική διαφήμιση του 1980. «Τίποτα».
Στη συνέχεια, κάπου στο 1993, κυκλοφόρησε η καμπάνια για το άρωμα Obsessions με πρωταγωνίστρια την γυμνή Kate Moss, αλλά και οι διαφημίσεις της Christy Turlington μέσα στα “καυτά” εσώρουχα του οίκου. Με τις ready-to- wear συλλογές του, δημιούργησε το απόλυτο cool στυλ για κάθε γυναίκα – και τώρα αποφάσισε να γράψει βιβλίο για αυτό!
Ο σχεδιαστής στα 74 του πλέον, κυκλοφόρησε αυτή την εβδομάδα το Calvin Klein, το πρώτο του βιβλίο, το οποίο εμπεριέχει όλη την ιστορία του σε 480 σελίδες. Επίσης, επισημαίνει στιγμές από το ξεκίνημα της επώνυμης εταιρίας – από το 1968, μέχρι και την στιγμή πώλησης της, περίπου 34 χρόνια αργότερα.
Το βιβλίο κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Rizzoli. Ο τόμος διαθέτει φωτογραφήσεις από καμπάνιες των φημισμένων Irving Penn, Richard Avedon και Bruce Weber.
Το προσωπικό αρχείο του Klein και το behind-the-scenes υλικό, συνοδεύουν κάθε εικόνα, προβάλλοντας την σέξι και μινιμαλιστική κουλτούρα του τζιν, καθώς και τα αρώματα και εσώρουχα, από τα οποία έγινε γνωστός.
Περιηγηθείτε στις εικόνες παρακάτω για μια πρώτη γεύση …
Βάσια Δουκουμοπούλου
@vasilikii_d
Frida Kahlo: φεμινίστρια, αυτοπροσδιοριζόμενη βασίλισσα, queer icon και μούσα του στυλ στο σήμερα
Τι είναι η Frida Kahlo; Πάνω από 60 χρόνια μετά τον θάνατό της, η ριζοσπαστική μεξικανή καλλιτέχνης, η οποία μνημονεύεται κυρίως για τα πορτραίτα της, γιορτάζεται στην πασαρέλα και καθορίζει την πολιτιστική ατζέντα του σήμερα. Όταν ένα βραχιόλι με το πρόσωπο της εντοπίζεται στον καρπό της Theresa May -όπως συνέβη και στο πρόσφατο συνέδριο του Συντηρητικού κόμματος- η Kahlo-μανία μπορεί πλέον με ασφάλεια να ειπωθεί ότι εισήλθε στην ατζέντα του «mainstream».
Στην υψηλή ραπτική, η επιρροή της Kahlo μπορεί να γίνει αισθητή στο μαξιμαλιστικό στοιχείο του Alessandro Michele για τον οίκο Gucci. Για το Φθινόπωρο/Χειμώνα 2017, κάτι τέτοιο σήμαινε florals και τολμηρά τόξα, χτυπήματα και σύγκρουση, όλα σύμφωνα με την αγάπη της Kahlo για την υπερβολή: δαχτυλίδια, λουλούδια, αλλά και κεντήματα.
Η επιρροή της ήταν και εκεί στις ασπρόμαυρες καρδιές, τις δαντέλες και τις «κηπευτικά» prints των Dolce & Gabbana. Πρωταγωνιστούσε στο ζεστό ροζ στις φετινές πασαρέλες, από τον οίκο Balenciaga έως την Burberry. Η κοφτερή, «μαγγανική» ραπτική – μια βασική ματιά αυτής της σεζόν – στην Céline, αλλά και την Isabel Marant θυμίζει ένα οικογενειακό πορτρέτο του 1926, στο οποίο η Kahlo τολμά να φορέσει το κοστούμι του πατέρα της.
Δεν είναι τυχαίο, ότι ένας από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς οργανισμούς του Ηνωμένου Βασιλείου, το «V & A», θα φιλοξενήσει μια έκθεση που θα ρίχνει μια εσωτερική ματιά στην Kahlo, μέσα από το πρίσμα των πιο οικείων αντικειμένων της. Θα είναι η πρώτη φορά που τα υπάρχοντα αυτά εγκαταλείπουν την «La Casa Azul» στην πόλη του Μεξικού, όπου και ήταν κλειδωμένα σε ένα δωμάτιο μετά το θάνατο της το 1954, από τον σύζυγό του Ντιέγκο Ριβέρα, κυκλοφορώντας μόνο το 2004.
Η Susana Martínez Vidal, η συγγραφέας του βιβλίου «Frida Kahlo: Η μόδα ως τέχνη του όντος», υποστηρίζει ότι οι σχεδιαστές της ενδιαφέρονται περισσότερο για το πνεύμα της, παρά τα ρούχα της: «Οι σχεδιαστές δεν επικεντρώνονται μόνο στη φούστα και την μπλούζα της. Κοίτα, θα μπορούσαν να εμπνευστούν κάτι παρόμοιο από οπουδήποτε. Εκεί που επικεντρώθηκαν πραγματικά ήταν η προσωπικότητά της και ο τρόπος με τον οποίο φορούσε αυτά τα ρούχα». Για την Vidal, «H Frida Kahlo όρισε μια από τις πιο μαγικές λέξεις της μόδας – attitude». Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλά από τα μεγαλύτερα pop αστέρια έχουν διοχετεύσει την αισθητική της – από την Madonna το 1990 «Blonde Ambition tour», μέχρι και το άλμπουμ της Rihanna, «ANTI».
Η επιρροή της Kahlo αντανακλάται πέρα από την υψηλή μόδα. Στο Etsy το πρόσωπό της διακοσμεί παντελόνια για γιόγκα, «skater» φούστες και χειροποίητα πλεκτά jumpers. Η Kahlo ήταν μία «πρωτοπόρος λουλουδιών» που «προσδοκούσε το κίνημα των hippie και του Coachella». Άλλωστε, ήταν μία από τις πρώτες γυναίκες που χρησιμοποίησαν τη μόδα για να μεταδώσουν ένα φεμινιστικό μήνυμα ανεξαρτησίας.
Φυσικά, η Kahlo είχει επηρεάσει τη μόδα πολύ πιο πριν, ακόμα και κατά την διάρκεια της ζωής της. Όταν επισκέφτηκε τη Γαλλία το 1938, η Elsa Schiaparelli την τιμούσε σχεδιάζοντας ένα φόρεμα με το όνομα «La Robe Madame Rivera». Οι κορσέδες της Kahlo, που η ίδια φορούσε μετά από μια συντριβή λεωφορείου, το 1925, αφήνοντας την με σπασμένη σπονδυλική στήλη, συγκαταλέγονται στα πιο σταθερά αναφερόμενα στοιχεία της ενδυμασίας της – από την Ανοιξιάτικη/Καλοκαιρινή συλλογή του Rei Kawakubo, έως την συλλογή των οίκων Givenchy Haute Couture και Riccardo Tisci. Ας μην ξεχνάμε ότι για την Ανοιξιάτικη συλλογή του το 1998, ο Jean Paul Gaultier δημιούργησε ένα φόρεμα που αντικατοπτρίζει την Kahlo, στο ζωγραφικό έργο «The Broken Column», του 1944.
Αλλά γιατί αποδεικνύει τόσο ισχυρή μούσα το 2017;
Σε μια εποχή που η ποικιλομορφία τελικά γιορτάζεται στη μόδα, η έμφαση της Kahlo στη δική της ανάμικτη κληρονομιά φαντάζει προνοητική. Γιορτάζει την ταυτότητά της ως «mestizaje» (μικτά ευρωπαϊκή και μεξικανική) φορώντας παραδοσιακά ενδύματα. Η Kahlo ήταν μια από τις πρώτες γυναίκες που χρησιμοποίησαν τη μόδα για να μεταδώσουν ένα φεμινιστικό μήνυμα ανεξαρτησίας, εργασίας και ισότητας. Όπως έλεγε η ίδια, «είμαι η δική μου μούσα, είμαι το θέμα που γνωρίζω καλύτερα».
Το «Kahlo’s» είναι μια ματιά για αυτή τη σεζόν, αλλά αναμένεται Frida-μανία να συνεχιστεί πολύ πέρα από αυτό. Μπορεί να έχει πεθάνει πριν από περίπου 60 χρόνια, αλλά, όπως είπε και η ίδια: «Αυτοί που πεθαίνουν είναι εκείνοι που δεν έζησαν ποτέ. Και όποιος ζει, μετά το θάνατο παράγει σε εκείνους που έρχονται στη συνέχεια… νέες αισθήσεις, πόθους και επιθυμίες.»
Θα είναι τύχη για εμάς, να αποδειχθεί σωστή.
Βάσια Δουκουμοπούλου
@vasilikii_d
Πέντε από τις πιο αξιοσημείωτες στιγμές του οίκου Fendi στον κινηματογράφο
Η φημισμένη ιστορία του οίκου Fendi είναι από καιρό συνυφασμένη με την «ασημένια» οθόνη: είτε με την διοργάνωση της επίδειξης μόδας του στο Cinecitta, είτε με την σχεδίαση κοστουμιών για τους Luchino Visconti και Wes Anderson. Ο διάσημος οίκος είναι ιστορικά ενσωματωμένος στον κινηματογραφικό πολιτισμό. Άλλωστε, όπως εξήγησε η Silvia Fendi το 2013, «Ο κινηματογράφος αποτελούσε ανέκαθεν μια σημαντική πτυχή της ζωής της οικογένειάς μας. Ακόμα θυμάμαι, ως παιδί, ότι οι «προβολές» ήταν αληθινά γεγονότα: περιπτώσεις που η κινηματογραφική αίθουσα θα μπορούσε να εισέλθει στο σπίτι μας, με λευκό φόντο και θρησκευτική σιωπή.»
Αυτόν το σεβασμό για το συγκεκριμένο είδος τέχνης έχει διαδραματίσει αναλόγως και τώρα- μέσα από μια νέα έκθεση με τίτλο «Fendi Studios»- ο οίκος μόδας επανεξετάζει κάποιες από τις μεγαλύτερες κινηματογραφικές επιτυχίες του: τα κομμάτια που δημιουργήθηκαν για ταινίες όπως το «The Tenenbaums» και το «Never Tell Never Again». Η πολυσυζητημένη έκθεση «ανοίγει» τις πόρτες της στην πρωτοκαθεδρία του οίκου, την Ρώμη, ενώ θα διαθέτει και μια σειρά από studios με διαδραστικούς χώρους, μέσα στα οποία οι επισκέπτες μπορούν να τοποθετηθούν οι ίδιοι στην μεγάλη οθόνη δίπλα, δημιουργώντας τον δικό τους ξεχωριστό Fendi κινηματογράφο. (Ακολουθείστε ένα vintage ιταλικό περίπτερο εισιτηρίων).
Στο παρακάτω αφιέρωμα, ξαναβλέπουμε μερικές από τις αγαπημένες μας «Fendi» στιγμές στην οθόνη, από την εξαιρετική αίγλη της Miranda Priestly μέχρι την αγαπημένη της μόδα, Margot Tenenbaum.
Τα Fendi Studios θα παραμείνουν ανοιχτά μέχρι τον Ιούνιο του 2018, στο «Palazzo Della Civilta Italiana» στην Ρώμη.
The Royal Tenenbaums, 2001
Υπάρχει κάποιος πιο σύγχρονος κινηματογραφικός χαρακτήρας, όπως η Margot Tenenbaum, με τα σκούρα «kohl» μάτια και την βαθιά απογοήτευση στο βλέμμα; Μιλώντας ειλικρινά, όχι. Και όταν δεν φορούσε ένα διάφανο negligeé, κάπνιζε ασταμάτητα και έκανε αυτοσχέδιο πεντικιούρ, ήταν ντυμένη με την Fendi – καραμελέ χρώματος (μινκ) βιζόν της, αποτυπώνοντας την μισανθρωπική μελαγχολία με τον πιο ελκυστικό τρόπο.
The Grand Budapest Hotel, 2014
Fendi και Wes Anderson – Δύο ονόματα που το ταιριασμά τους είναι λες και βγήκε από τον παράδεισο. Άλλωστε, ο πόθος του Anderson για την διεστραμμένη γοητεία, παρουσιάζει τον τέλειο καμβά για μια ανώτερη εμφάνιση. Εδώ, η Tilda Swinton (ως Madame D) είναι κατάλληλα ντυμένη, με μία χειροποίητη βελούδινη κάπα, με μανσέτες και περιλαίμιο από μίνκ, όπως κάθε εκκεντρική δισεκατομμυριούχος που σέβεται τον εαυτό της.
Never Say Never Again, 1983
Ανεξάρτητα από το φύλο σας, σίγουρα η βασική προϋπόθεση για την υπάρχετε ως κακοποιός σε ταινία του James Bond, γύρω στο ’80, είναι ένα γούνινο παλτό – και αν είστε και η δολοφόνος Fatima Blush, ένα τέτοιο «βασικό» κομμάτι έρχεται σε εσάς, κατόπιν παραγγελίας. Ο ρόλος απογειώθηκε από το κορίτσι στο εξώφυλλο του περιοδικού Playboy, Barbara Carrera. Η Blush αντιπροσωπεύει την αρχέτυπη ομορφιά των «κακών» κοριτσιών του Bond – υπερσεξουαλική και υπερ-γκλαμ – όπως η γούνα της από αλεπού, που αποτελεί τόσο απαραίτητο μέρος του χαρακτήρα της, όσο και το σκληρό πρόσωπο της.
Evita, 1996
Υπάρχουν λίγες γυναίκες των οποίων η λαχτάρα για πολυτέλεια ήταν τόσο ακραία όσο της Εύας Περόν: η μεγαλομανία της πρώτης κυρίας της Αργεντινής όπου συνεχώς άκμαζε, καθώς η ίδια θα φορούσε τις περιβόητες γούνες της, ενώ παράλληλα ανέπτυσσε την δημοκρατία στις μάζες. Τόσο αφιερωμένη ήταν σε μια καλή γούνα, που η τελευταία δημόσια εμφάνισή της, λίγο πριν πεθάνει από καρκίνο, στήθηκε επιτηδευμένα, με εκείνη να φοράει μία γούνα, με εσωτερικά γεμάτη από σοβά και σύρμα για να την κρατήσει να σταθεί όρθια. Η Madonna, ίσως να μην είχε προτιμήσει τέτοιο περίπλοκο εσωτερικό χώρο, αλλά επέλεξε σίγουρα ένα κατάλληλο φόρο τιμής στην ενσάρκωση της Peron.
Ο διάβολος φοράει Prada, 2006
Εάν υποδύεστε μία τέτοια αρχισυντάκτρια περιοδικών, όπως η Miranda Priestly, τότε σίγουρα αξίζετε ένα παλτό που να θυμίζει την Cruella Deville. Κατά συνέπεια, η Patricia Field και ο οίκος Fendi συνεργάστηκαν για να δημιουργήσουν ένα κόκκινο περσικό σακάκι, με πορτοκαλί και μαύρη ριγέ επένδυση, εφαρμοσμένο ειδικά στον χαρακτήρα της Meryl Streep: μια εξαιρετική δήλωση μόδας που ταιριάζει εξίσου με τις εξαιρετικές απαιτήσεις της.
Βάσια Δουκουμοπούλου
@vasilikii_d
O οίκος Yves Saint Laurent άνοιξε τα 2 νέα του μουσεία στο Παρίσι και στο Μαρόκο
Δύο νέα κοσμήματα «μουσειακού» επιπέδου, μόλις κατέφθασαν! Πολιτικοί και σπουδαίοι άνθρωποι από τον χώρο της μόδας και του θεάματος δεν θα μπορούσαν να λείπουν από τα εγκαίνια του μουσείου του θρυλικού οίκου YSL, σε ένα κλασικό αρχοντικό, 19ου αιώνα, στο Παρίσι. Ηθοποιοί όπως η Catherine Deneuve και η Charlotte Gainsbourg, σχεδιαστές όπως ο Alber Elbaz καθώς και ο Anthony Vaccarello, καλλιτεχνικός διευθυντής του οίκου έδωσαν το παρόν.
Υπάρχει όμως ένας άνθρωπος που το όνειρό του δεν θα είναι εκεί.
Ο Pierre Bergé, πρώην διευθύνων σύμβουλος του Yves Saint Laurent, που πέθανε στις 8 Σεπτεμβρίου σε ηλικία 86 ετών. Τα τελευταία «μνημειώδη» έργα του έφτασαν στο τέλος τους: το «Musée Yves Saint Laurent Paris», το κτίριο του Ιδρύματος «Pierre Bergé-Yves Saint Laurent» και το μουσείο «Yves Saint Laurent Marrakech» στο Μαρόκο.
Φυσικά, τα δύο μουσεία είναι αφιερωμένα στον Yves Saint Laurent, τον άνθρωπο του οποίου τα σχέδια άλλαξαν τον τρόπο με τον οποίο ντύνονται οι γυναίκες, στις πόλεις και στους πολιτισμούς που τον ενέπνευσαν. Και οι δύο πήραν περισσότερο από μια δεκαετία για να πραγματοποιηθούν.
«Κανείς δεν ήταν πιο περήφανος παριζιάνος από τον Yves», είπε ο κ. Cox. «…Αλλά θα πήγαινε στο Μαρόκο, όποτε θα μπορούσε».
Τα σχέδια για τα δύο ιδρύματατα γεννήθηκαν στο Παρίσι, αφού ο κ. Bergé και ο κ. Saint Laurent πούλησαν το εμπορικό σήμα «Rive Gauche» στον οίκο Gucci Group (τώρα Kering) το 1999. Με την συμφωνία δισεκατομμυρίων δολαρίων, ο κ. Bergé και ο κ. Saint Laurent διατήρησαν τον έλεγχο του τμήματος της υψηλής ραπτικής, ραπτομηχανών και των κεντρικών γραφείων της εταιρείας στην 5th Avenue Marceau, τα οποία είχαν μισθωθεί από τους ίδιους, το 1974.
«Πολλοί λένε ότι είναι τραγικό που ο Pierre δεν είναι εδώ για να δει τα μουσεία τελειωμένα», είπε ο κ. Cox. «Παρόλα αυτά, συμμετείχε σε όλες τις αποφάσεις από την πρώτη ημέρα. Μπορεί να μην ήταν εκεί όταν τοποθετούνταν το τελικό χαλί στο κλιμακοστάσιο ή οι κουρτίνες στην μπροστινή πόρτα της 5th Avenue στην Marceau. Ήξερε ακριβώς όμως πώς θα ήταν. Και είναι ακριβώς όπως ήθελε».
Βάσια Δουκουμοπούλου
@vasilikii_d